The Mighty Jungle

Eindelijk heb ik tijd en WiFi om weer een bericht te kunnen typen. We hebben inmiddels zoveel meegemaakt dat ik niet weet waar ik moet beginnen... Voor het gemak maar gewoon op chronologische volgorde. We zijn na Taman Negara (de jungle) doorgereden naar hoger gelegen gebied. De naam zegt het al: Cameron Highlands. Vervolgens naar een stad in de staat Penang wat de naam ook al aangeeft, namelijk George TOWN. En de laatste bestemming was de eilandengroep Perhentian Islands (ook totaal niet af te leiden uit de naam ;)...). We zijn inmiddels naar Borneo gevlogen en zitten nu in Sepilok tussen de Orang Utans!!! Maar nu eerst: terug naar het begin...

Cameron Highlands
Ten westen van Taman Negara ligt het Titiwangsa gebergte. Het meer dat we in Kuala Lumpur hebben bezocht is naar dit gebergte vernoemd. Met veel haarspeldbochten zijn we omhoog geklommen om uiteindelijk de koelere temperaturen van zo'n 21 graden te bereiken. 's Avonds had ik het dusdanig koud dat ik zelfs een fleece-vest aantrok. Ja, je moet wat overhebben voor de Cameron Highlands want de reden dat we hier naartoe kwamen waren de mega mooie theeplantages. Een erfstuk uit de tijd van de Engelse kolonisten. Vandaag de dag is de eigenares nog steeds een erfgenaam van die Engelse kolonisten. De theeplantages geven dezelfde impact als de rijstvelden. Iets minder reusachtig, maar ook heel mooi groen met gestructureerde patronen. Iets wat je in de natuur zelf niet zo snel ziet maar wat deze theeplantages wel extra mooi maakt. Op het moment dat we er doorheen liepen waren ze net bezig met het plukken van de thee. Hard werken voor wat heet water met een smaakje, maar hey! het is de beste thee ter wereld.. En voor de duidelijkheid, ze plukken natuurlijk niet de smaken: Russian Earl Grey, Turkisch Apple etc. Het is allemaal zwarte thee en de smaken worden er in de fabriek aan toegevoegd (dit is info 'off the record' zoals onze gids dat zei). De theebomen worden om de zoveel tijd gesnoeid om ze kort te houden. Dat is makkelijker plukken en dan gaan ze kennelijk ook langer mee, anders worden het echte bomen. Uiteraard hebben we een kopje van deze 'BOH' thee genoten als een echte Engelsman/vrouw.

Een andere prachtige bezichtiging in Cameron Highlands zijn de mosbossen. Alle bomen boven de 2000m zijn begroeit met mos. Het is hier nog een stukje koeler en het mos op de bomen geeft het bos de sfeer van een duister sprookjesbos (iedereen Sneeuwwitje gezien? Zo dus! Lord of the Rings? Mag ook!). Erg bijzonder in ieder geval en de bodem is heel zacht, vol humus en enge wormen enzo. Je ruikt de frisse boslucht goed! Een heel andere geur dan de uitlaatgassen in Kuala Lumpur. Ik voelde me toch gezond tijdens de wandeling, joh. Onze gids wees ons op een paar prachtige bloemen die aan het uiteinde van de bladeren groeien (orchideeën). We eindigde de wandeling met onze 60-jarige gids (Jason) met een 'rootclimb' oftewel: via de wortels van de bomen omhoog klimmen. Jason deed even voor hoe het moest en eenmaal boven stak hij half buitenadem rustig een peuk op. Wat een mannetje!

We hoefden maar te roepen of hij bracht ons naar de locatie die wij wilden zien. De vlindertuin met de mooiste vlinders die ik ooit heb gezien en het schattige Penangmuseum hebben we dus ook bezocht. Ik denk dat het het kleinste museum is waar ik ooit ben geweest waar allerlei random voorwerpen uit de geschiedenis van Penang mooi gesorteerd tentoon waren gesteld. Met hier en daar wat verhalen en anekdotes over de (geschiedenis van de) bevolking in Penang en een goed Ennio Morricone muziekje op de achtergrond. Een klein feestje om doorheen te lopen zonder dat je alle info-bordjes hoefde te lezen. De sfeer was genoeg.

Voor het avondeten in Cameron Highlands zijn we iedere avond naar de Ramadanmarkt gegaan. Heerlijk eten, echt! En wie kwamen we daar tegen? Guillaume! Wat is Maleisië dan toch klein. Een mooie avond bij het warme kampvuur onder het genot van een biertje/Bacardi-cola (foouuut!) en gezelschap van Guillaume was een goede afsluiting van deze koelere avonturen!

George Town
Weer terug naar het stadsleven maar heel anders dan Kuala Lumpur. Het hele centrum van George Town staat op de werelderfgoedlijst. En terecht! Ondanks dat sommige gebouwen zijn vervallen blijft het een mooie stad. Vergane glorie! In de tijd van de Engelse kolonisten was dit the place to be. Nu is het zich langzaam aan het herstellen maar helaas gaat dat wel ten koste van de lokale bevolking. Veel gebouwen die worden gerestaureerd worden namelijk een hotel terwijl hun oude functie (shop-houses) onderdak voor winkeliers bood. Ieder had zijn eigen winkeltje: een tassenreparateur, een juwelier, een bakker, een kledingmaker, een bordenmaker etc. Hier en daar zijn ze nog wel te vinden maar steeds minder. Zonde!
George Town kan makkelijk te voet worden ontdekt en naast de intrigerende gebouwen is George Town ook een soort openluchtmuseum met de mooiste street art die ik ooit heb gezien. Dit zouden ze in Amsterdam Nieuw-West moeten doen. Zou er flink van opknappen! Het is ook iedere keer een aangename verrassing om zo'n kunstwerk op de hoek van de straat tegen te komen. De mensen in de schilderingen zijn echte personen. Denk aan een visser op een boot, een meisje die haar kungfu oefeningen doet, een meisje die aan het schommelen is, of een jongetje die een snoepje probeert te 'stelen'. De één nog mooier dan de ander! Ook staan er metalen kunstwerken in een paar belangrijke straten. Ieder van die metalen constructies vertelt iets over de geschiedenis van de straat en waar de naam vandaan komt in de vorm van een cartoon. Té leuk! De straatnamen in George Town zijn bedacht door de Engelsen. Vandaag de dag hebben de straten dan ook twee namen: de Engelse en Maleisische naam. De straatnamen zijn heel simpel: marktstraat waar de markt vroeger was, zeestraat waar de zee vroeger begon, Indiastraat waar de Indiërs woonden, Armeniërstraat waar de Armeniërs woonden, Kapitein Blabla straat waar Kapitein Blabla woonde en ga zo maar door. De hele geschiedenis valt uit te leggen aan de hand van de straatnamen. Al deze feitjes hebben we van Joann Khaw geleerd. Een local die ons heel veel informatie over George Town heeft gegeven en ook over de Chinese bewoners van George Town aangezien ze zelf half Chinees is.

De Chinese bevolking woont gedeeltelijk nog steeds in een apart deel van George Town op het water. Deze verschillende 'straten' die de zee ingaan noemen ze 'jetties'. In iedere jettie woont een andere Chinese familie ofwel 'clan'. Vroeger konden deze clans nog weleens flink tekeer gaan tegen elkaar als een soort Chinese Westside Story. Boven de Chinese huizen hangen meestal borden met twee tekens: de familienaam en woonplaats. Als je als nieuwe Chinees in George Town dus opzoek was naar familie of dorpsgenoten hoefde je maar een dag door de straten van George Town te slenteren (want groot is het niet) en je wist bij welk huis of jettie je moest zijn. Handig niet?

George Town heeft ons veel geboden: prachtige architectuur, street art, veel geschiedenis over verschillende bevolkingsgroepen die vandaag de dag nog steeds in Maleisië leven (Chinezen en Indiërs bijvoorbeeld) en wederom heerlijk eten van Chinese Noodles tot Indische curry's... Hmmm :)

Perhentian Islands
Tijd om te chillen op een bounty eiland. En wat hebben we hier genoten! Niet alleen omdat het er zo mooi en relax is maar ook omdat we hier verbleven met de leukste groep mensen die ik op reis ben tegengekomen. De groep bestond uit Ash (Australië) en Iris (Canada/China) heel leuk koppel waarmee we samen een chalet hadden geboekt en iedere avond mee hebben zitten hartenjagen (haha!). Dan zijn er nog Silvia (Spanje) een echte party animal, die alleen maar van alles 100% aan het genieten was. Milly (Australië), die een reis van negen maanden voor de boeg heeft, stilletjes maar heel gezellig wat eigenlijk ook voor Isabel (Duitsland) geldt. We zaten met z'n zevenen in de bus van George Town naar de Perhentian Islands, niet wetende dat we hier met z'n allen 4 geweldige dagen zouden beleven. Rob en Abi (Engeland) waren vrienden die Ash en Iris onderweg al eerder hadden ontmoet, zij hoorden er ook bij en hun vriend Justin (Canada) is de beste Harlem Shaker van het eiland ;) Iedere dag hebben we gezwommen in de helder blauwe zee, gesmuld van het eten en de beruchte fire show aan het einde van de dag bezocht met goede dansfeesten na afloop! We hebben er een paar leuke vrienden bij, van over de hele wereld!!! We hebben ze uiteraard allemaal uitgenodigd om naar Amsterdam te komen. Als ze maar niet tegelijk komen!

De Perhentian Islands hebben we bezocht omdat dit één van de beste snorkel locaties van Maleisië schijnt te zijn. Dus met diezelfde groep zijn we gaan snorkelen en wat ik onder water heb gezien was super gaaf! Ik heb voor het eerst (rif)haaien gezien. Ik zag er geen maar de laatste vijf minuten kwam de één na de ander voorbij gezwommen (ik denk omdat het merendeel al uit het water was); 4 kleine en 1 grotere.. Super gaaf! (Ja voor iemand die ze nog nooit heeft gezien was dit gaaf, haha! Voor jouw is dit natuurlijk peanuts, Naatje). 3 Schildpadden, daar word je echt rustig van in het water, zo mooi! En verder heel veel kleurrijke visjes (nemooooo!) en prachtig levend koraal! We hadden de juiste locatie uit gekozen om te gaan snorkelen. Na Mowgli in oerwoud voelde ik me dit keer net Ariël, 'diep' in de zee!

Zoals ik al zei zitten we nu op Borneo. Daar horen jullie de volgende keer meer over!

Selamat Tinggal,
Yvonne