Het leven in de woestijn
Door: Yvonne Smit
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
02 April 2013 | Verenigde Staten, Tucson
Het wordt steeds warmer en warmer hier in Tucson. De temperatuur komt overdag al niet meer onder de 27 graden. Ik vind het heerlijk, maar warmer moet het niet worden. Helaas gaat dat wel gebeuren en is er tegen me gezegd dat ik me echt niet kan voorstellen hoe heet het zal zijn, als ik nog nooit in een gebied (lees: woestijn) als Tucson ben geweest. Ik wil het nu ook nog even niet weten, máár: ik heb het zwembad vorige week al even getest en we hebben een bubbelbad! Dat was heerlijk! Ik ga hier natuurlijk flink gebruik van maken gedurende de hittegolf van 4 maanden. Langzaam maar zeker begin ik steeds bruiner te worden en ben nog geen één keer verbrand (*afkloppen*).
De Internationals zijn nog steeds een nauwe vriendengroep waar ik iedere dag wel spontane dingen mee beleef: uiteten, naar een gigantische markt, feestjes, verjaardagen, potluck’s en noem maar op. Een potluck is overigens een feestje waarbij iedereen wat lekkers (het liefst zelfgemaakt) meeneemt. Dus, ik heb bruschetta’s gemaakt en iedereen vond ze heerlijk (met dank aan Sandra’s recept!).. Maria kon nog niet echt koken, maar ze is aan het oefenen en ze heeft talent. Afgelopen weekend zijn we naar een Aziatische supermarkt geweest en hebben we Filipijns gekookt (Rijst in de ochtend! Dat is pas echt Filipijns)…
Ik kan nog steeds niet wennen aan het vreselijke verkeer hier in Amerika, maar ondertussen begin ik wel de Amerikaanse manier van ‘met elkaar omgaan’ te snappen. Ondanks dat ze sarcasme nog steeds niet goed begrijpen, kan ik nu al wat meer met ze lachen. De methode die ik heb gevonden is: zelfspot! Dat vinden ze wél grappig (zolang ze zich maar goed over hunzelf kunnen voelen zeker? ;)….) Tot zover de inleiding, nu naar de serieuzere zaken!
Mijn onderzoek
Het was even stressen de afgelopen 2 weken, maar deze week zit ik weer helemaal lekker in mijn vel. Ik heb mijn eigen projecten en ik vind het helemaal leuk. In Biosphere heb ik op dit moment niet zoveel te doen, we zijn wat instrumenten aan het kalibreren en tonnen aan het volstorten met bodem. Dit allemaal om de andere 2 hellingen klaar te maken voor gebruik en de eerste helling (waar we al één experiment mee hebben gedaan) klaar te maken voor het tweede experiment. Wat hopelijk op maandag 8 april gaat starten (als Peter (mijn professor) het door de commissie gaat krijgen). Dus, wat ik nu aan het doen ben is in het bodemfysica-laboratorium aan de slag met een heel leuk experiment, maar ik denk dat het te ingewikkeld is om uit te leggen. Dus kijk maar naar de foto’s dan weet je in ieder geval hoe het eruit ziet, haha! Verder heb ik een ontmoeting gehad met Professor Hoshin Gupta uit Nepal. Deze man is expert in error/uncertainty analyse (m.b.t. Hydrologie). En dat is dan ook mijn andere project waar ik deze week mee ga beginnen en waar mijn stageverslag ook over zal gaan.
Bij het produceren van de waterbalans maak je een aantal aannames en zijn er errors (door foutmetingen etc) die we zo goed mogelijk proberen te herstellen. Wat ik nu ga doen is deze errors benoemen; hoe kunnen we deze errors het beste (op verschillende manieren) aanpakken/verbeteren en wat zijn de gevolgen van onze verschillende aanpakken? Wat hier lastig aan is, is dat je natuurlijk nooit weet of je een foutmeting op de correcte manier verbeterd, omdat je niet weet wat de werkelijkheid is ;) Naja, het is misschien wat vaag, maar zie het maar als: filosoferen over of de werkelijk wel werkelijkheid is.. haha! En eigenlijk vind ik het filosofeer-deel nog het leukste! En Hoshin Gupta is een erg vriendelijke man, dus ik kijk uit naar onze samenwerking!
Basketbal
Sinds 3 weken hebben we (de Internationals) besloten om iedere week minstens één keer te sporten. We zijn tenslotte in Amerika en als de dood dat we allemaal tonnetje rond van het vette eten worden. Ik mis het dansen heel erg, maar vooral het bewegen. Dus iedere donderdagavond ga ik nu naar yoga, naja… iedere donderdag… ik ben nog maar één keer geweest. Het was de bedoeling dat ik afgelopen donderdag voor de tweede keer zou gaan, maar omdat ik de woensdag ervoor met ‘de Internationals’ een potje basketbal heb gespeeld en daarbij 2 gigantische blaren heb opgelopen aan de onderkant van beide voeten, kon mijn yogales niet doorgaan. Naja, als ik dan toch niet naar yoga kon, dan maar de basketbal wedstrijd van de WildCats (University of Arizona) tegen Ohio kijken! Maria en ik zijn naar een sportcafé gegaan waar haar collega’s ook zaten (allemaal gestudeerd aan de University of Arizona, op één na: die kwam uit Ohio!). Dat café was speciaal ingericht om tijdens het eten tv/sportwedstrijden te kunnen kijken. Echt heel raar! Maar sport is dan ook erg belangrijk hier in Amerika en basketbal zeker! Basketbal is hier net zo groot als voetbal in Nederland. Ik kreeg dan ook helemaal de EK/WK-voetbal-vibes toen we de wedstrijd van de WildCats aan het kijken waren. Het is March Madness nu (al is het al 1 april) en dat houdt in dat de Universiteiten hun jaarlijkse toernooi hebben, maar ook de NBA is van start gegaan met de knock-out fase.
De wedstrijd was super spannend en bij basketbal blijft het ook spannend tot de laatste seconde. De ‘WildCats’ is een goed team, ze zaten bij de laatste 16 en als ze deze wedstrijd tegen Ohio zouden winnen, zouden ze bij de laatste 8 terecht komen. Tot de laatste minuut stond Ohio met 3 punten voor. En rond de 30 seconden scoorde de WildCats en stond het 69 – 70 voor Ohio. Omdat er een overtreding tijdens het scoren van de WildCats plaatsvond, kregen de WildCats een ‘penalty’ (om maar even de voetbalterm te gebruiken, eigenlijk heet het ‘free throw’). En ja hoor: hij ging er in 70 – 70 en nog maar 22 seconden te gaan! Zo ontzettend spannend, ik hield het niet meer! Jullie weten hoe ik ben tijdens het EK/WK, nou dit was net zo erg! 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3….. DIT MEEN JE NIET! Ohio scoort een 3-punter: 70 – 73! TIME OUT! De WildCats hadden nog 2 seconden om een 3-punter te scoren… Alles is mogelijk bij basketbal, maar dit was te veel gevraagd. Helaas, de WildCats mochten naar huis. En ik moet een nieuw basketbal team vinden om voor te juichen. Maar wat ik zeg: de NBA is ook begonnen met de knock-out fase en Maria is über fan van ‘The Knicks’… nou dan ga ik daar maar voor juichen!
Activiteiten
De afgelopen weken heb ik zoveel tijd doorgebracht met de ‘Internationals’ dat ik bijna geen tijd meer had om wat anders te doen. Ik dacht: ik ben in Tucson en feesten kan ik ook in Nederland…. ‘Ik wil wat van de omgeving zien!’. Dus op Goede Vrijdag heb ik een halve dag gewerkt en vond dat ik mijn vrije middag wel had verdient. Ik heb Maria opgebeld (die ook een halve dag had) en David (die vrij was) en gevraagd of ze zin hadden in een autotripje. Jerrick (een Filippijnse jongen en ‘Davids Boyfriend’) ging met ons mee en met Beyonce’s ‘Single Ladies’ keihard aan op de radio, zijn we naar Mount Lemmon gereden. Mount Lemmon is de hoogste berg in het gebied rondom Tucson. En bovenop de top lag dan ook nog sneeuw. Best koud in je korte broekje! We zijn nadat we de top hadden bereikt ook maar gauw weer een stukje naar beneden gereden naar het mooiste uitkijkpunt van Mount Lemmon en daar hebben we zo’n anderhalf uur doorgebracht. We waren aan het wachten op de zonsondergang en ondertussen hebben we flinke fotoshoots gehouden! Die twee meiden (David en Jerrick) waren nog het ergst. Ondanks dat Maria en David al een tijdje in Tucson wonen, zijn ze nog nooit eerder op Mount Lemmon geweest. Zij waren dus net zulke grote toeristen als dat ik was, alleen dan nog een tikkeltje erger! Tijdens ons avontuurtje op de berg kwam er nog een helikopter voorbij vliegen die vlak voor ons neus landde om een gewonde wielrenner naar het ziekenhuis te vervoeren. Die wilde schijnbaar iets te snel van de heuvel fietsen. Best spectaculair zo’n trauma helikopter!
Mount Lemmon was niet mijn enige avontuur, want met de Pasen had ik nog steeds geen genoeg van ‘Moeder Natuur’, dusssss heb ik Maria zover gekregen om samen met mij te gaan hiken naar Sabino Canyon – 7 Falls (hiken is echt Maria's ding – NOT). Waarom het 7 Falls heet kan je op de foto’s zien. Deze hike was een spontane actie, vandaar dat we ook pas om 2 uur van huis vertrokken. Welke twee dombo’s gaan er nou hiken op het heetste moment van de dag? Ach ja, met genoeg water, mango’s en ons Filipijnse bloed moest het wel goed komen, dachten we. En dat kwam het ook. Het was een prachtige hike met WATER (voor de verandering!). We hebben zo’n 4 uur over de heen- en terugweg gedaan en met veel plezier. Bij de 7 Falls hebben we lekker gerelaxt en mensen geobserveerd die halfnaakt met de waterval op de foto wilde (oh, oh, oh). Als je een beetje kan rekenen: we vertrokken om 3 uur vanaf het startpunt van de trail en hebben er 4 uur over gedaan.. dus om 19.00 kwamen we terug. Dan is het hier in Tucson ook al pikkedonker! Yvonne dacht wel even een ‘short-cut’ te nemen, maar toen raakten we helemaal off-trail. We kwamen op een heel raar bedrijfsterrein, afgelegen van de bewoonde wereld en geen bereik. Gillend en giechelend (we pisten in onze broeken) zijn we naar een huis gerend met licht (althans, we dachten dat het een huis was), maar er was niemand te vinden. Uiteindelijk hoorden we een paar stemmen en zagen we een zaklamp. We zijn naar die mensen toegelopen en vroegen waar ze heengingen. Gelukkig, net als wij, terug naar het bezoekerscentrum. We waren gered! Dit deed me denken aan mijn avontuur met Bram in de Filippijnen → in het pikkedonker op de motor vanaf Puerto Princessa terug naar Sabang… brrrrr!
Vandaag is het Tweede Paasdag, al doen ze hier niet aan in Amerika. Dus ik heb gewoon weer in Biosphere gewerkt, voorbereiden op het volgende experiment! Dat was hem weer voor deze keer! Tot mijn volgende avontuur!
Dikke knuffel,
Yvonne
P.S. Ik wil iedereen heel erg bedanken die mij een kaartje heeft gestuurd vanuit NL! Dat maakt me iedere keer super blij!!! Heel erg bedankt!!!
De Internationals zijn nog steeds een nauwe vriendengroep waar ik iedere dag wel spontane dingen mee beleef: uiteten, naar een gigantische markt, feestjes, verjaardagen, potluck’s en noem maar op. Een potluck is overigens een feestje waarbij iedereen wat lekkers (het liefst zelfgemaakt) meeneemt. Dus, ik heb bruschetta’s gemaakt en iedereen vond ze heerlijk (met dank aan Sandra’s recept!).. Maria kon nog niet echt koken, maar ze is aan het oefenen en ze heeft talent. Afgelopen weekend zijn we naar een Aziatische supermarkt geweest en hebben we Filipijns gekookt (Rijst in de ochtend! Dat is pas echt Filipijns)…
Ik kan nog steeds niet wennen aan het vreselijke verkeer hier in Amerika, maar ondertussen begin ik wel de Amerikaanse manier van ‘met elkaar omgaan’ te snappen. Ondanks dat ze sarcasme nog steeds niet goed begrijpen, kan ik nu al wat meer met ze lachen. De methode die ik heb gevonden is: zelfspot! Dat vinden ze wél grappig (zolang ze zich maar goed over hunzelf kunnen voelen zeker? ;)….) Tot zover de inleiding, nu naar de serieuzere zaken!
Mijn onderzoek
Het was even stressen de afgelopen 2 weken, maar deze week zit ik weer helemaal lekker in mijn vel. Ik heb mijn eigen projecten en ik vind het helemaal leuk. In Biosphere heb ik op dit moment niet zoveel te doen, we zijn wat instrumenten aan het kalibreren en tonnen aan het volstorten met bodem. Dit allemaal om de andere 2 hellingen klaar te maken voor gebruik en de eerste helling (waar we al één experiment mee hebben gedaan) klaar te maken voor het tweede experiment. Wat hopelijk op maandag 8 april gaat starten (als Peter (mijn professor) het door de commissie gaat krijgen). Dus, wat ik nu aan het doen ben is in het bodemfysica-laboratorium aan de slag met een heel leuk experiment, maar ik denk dat het te ingewikkeld is om uit te leggen. Dus kijk maar naar de foto’s dan weet je in ieder geval hoe het eruit ziet, haha! Verder heb ik een ontmoeting gehad met Professor Hoshin Gupta uit Nepal. Deze man is expert in error/uncertainty analyse (m.b.t. Hydrologie). En dat is dan ook mijn andere project waar ik deze week mee ga beginnen en waar mijn stageverslag ook over zal gaan.
Bij het produceren van de waterbalans maak je een aantal aannames en zijn er errors (door foutmetingen etc) die we zo goed mogelijk proberen te herstellen. Wat ik nu ga doen is deze errors benoemen; hoe kunnen we deze errors het beste (op verschillende manieren) aanpakken/verbeteren en wat zijn de gevolgen van onze verschillende aanpakken? Wat hier lastig aan is, is dat je natuurlijk nooit weet of je een foutmeting op de correcte manier verbeterd, omdat je niet weet wat de werkelijkheid is ;) Naja, het is misschien wat vaag, maar zie het maar als: filosoferen over of de werkelijk wel werkelijkheid is.. haha! En eigenlijk vind ik het filosofeer-deel nog het leukste! En Hoshin Gupta is een erg vriendelijke man, dus ik kijk uit naar onze samenwerking!
Basketbal
Sinds 3 weken hebben we (de Internationals) besloten om iedere week minstens één keer te sporten. We zijn tenslotte in Amerika en als de dood dat we allemaal tonnetje rond van het vette eten worden. Ik mis het dansen heel erg, maar vooral het bewegen. Dus iedere donderdagavond ga ik nu naar yoga, naja… iedere donderdag… ik ben nog maar één keer geweest. Het was de bedoeling dat ik afgelopen donderdag voor de tweede keer zou gaan, maar omdat ik de woensdag ervoor met ‘de Internationals’ een potje basketbal heb gespeeld en daarbij 2 gigantische blaren heb opgelopen aan de onderkant van beide voeten, kon mijn yogales niet doorgaan. Naja, als ik dan toch niet naar yoga kon, dan maar de basketbal wedstrijd van de WildCats (University of Arizona) tegen Ohio kijken! Maria en ik zijn naar een sportcafé gegaan waar haar collega’s ook zaten (allemaal gestudeerd aan de University of Arizona, op één na: die kwam uit Ohio!). Dat café was speciaal ingericht om tijdens het eten tv/sportwedstrijden te kunnen kijken. Echt heel raar! Maar sport is dan ook erg belangrijk hier in Amerika en basketbal zeker! Basketbal is hier net zo groot als voetbal in Nederland. Ik kreeg dan ook helemaal de EK/WK-voetbal-vibes toen we de wedstrijd van de WildCats aan het kijken waren. Het is March Madness nu (al is het al 1 april) en dat houdt in dat de Universiteiten hun jaarlijkse toernooi hebben, maar ook de NBA is van start gegaan met de knock-out fase.
De wedstrijd was super spannend en bij basketbal blijft het ook spannend tot de laatste seconde. De ‘WildCats’ is een goed team, ze zaten bij de laatste 16 en als ze deze wedstrijd tegen Ohio zouden winnen, zouden ze bij de laatste 8 terecht komen. Tot de laatste minuut stond Ohio met 3 punten voor. En rond de 30 seconden scoorde de WildCats en stond het 69 – 70 voor Ohio. Omdat er een overtreding tijdens het scoren van de WildCats plaatsvond, kregen de WildCats een ‘penalty’ (om maar even de voetbalterm te gebruiken, eigenlijk heet het ‘free throw’). En ja hoor: hij ging er in 70 – 70 en nog maar 22 seconden te gaan! Zo ontzettend spannend, ik hield het niet meer! Jullie weten hoe ik ben tijdens het EK/WK, nou dit was net zo erg! 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3….. DIT MEEN JE NIET! Ohio scoort een 3-punter: 70 – 73! TIME OUT! De WildCats hadden nog 2 seconden om een 3-punter te scoren… Alles is mogelijk bij basketbal, maar dit was te veel gevraagd. Helaas, de WildCats mochten naar huis. En ik moet een nieuw basketbal team vinden om voor te juichen. Maar wat ik zeg: de NBA is ook begonnen met de knock-out fase en Maria is über fan van ‘The Knicks’… nou dan ga ik daar maar voor juichen!
Activiteiten
De afgelopen weken heb ik zoveel tijd doorgebracht met de ‘Internationals’ dat ik bijna geen tijd meer had om wat anders te doen. Ik dacht: ik ben in Tucson en feesten kan ik ook in Nederland…. ‘Ik wil wat van de omgeving zien!’. Dus op Goede Vrijdag heb ik een halve dag gewerkt en vond dat ik mijn vrije middag wel had verdient. Ik heb Maria opgebeld (die ook een halve dag had) en David (die vrij was) en gevraagd of ze zin hadden in een autotripje. Jerrick (een Filippijnse jongen en ‘Davids Boyfriend’) ging met ons mee en met Beyonce’s ‘Single Ladies’ keihard aan op de radio, zijn we naar Mount Lemmon gereden. Mount Lemmon is de hoogste berg in het gebied rondom Tucson. En bovenop de top lag dan ook nog sneeuw. Best koud in je korte broekje! We zijn nadat we de top hadden bereikt ook maar gauw weer een stukje naar beneden gereden naar het mooiste uitkijkpunt van Mount Lemmon en daar hebben we zo’n anderhalf uur doorgebracht. We waren aan het wachten op de zonsondergang en ondertussen hebben we flinke fotoshoots gehouden! Die twee meiden (David en Jerrick) waren nog het ergst. Ondanks dat Maria en David al een tijdje in Tucson wonen, zijn ze nog nooit eerder op Mount Lemmon geweest. Zij waren dus net zulke grote toeristen als dat ik was, alleen dan nog een tikkeltje erger! Tijdens ons avontuurtje op de berg kwam er nog een helikopter voorbij vliegen die vlak voor ons neus landde om een gewonde wielrenner naar het ziekenhuis te vervoeren. Die wilde schijnbaar iets te snel van de heuvel fietsen. Best spectaculair zo’n trauma helikopter!
Mount Lemmon was niet mijn enige avontuur, want met de Pasen had ik nog steeds geen genoeg van ‘Moeder Natuur’, dusssss heb ik Maria zover gekregen om samen met mij te gaan hiken naar Sabino Canyon – 7 Falls (hiken is echt Maria's ding – NOT). Waarom het 7 Falls heet kan je op de foto’s zien. Deze hike was een spontane actie, vandaar dat we ook pas om 2 uur van huis vertrokken. Welke twee dombo’s gaan er nou hiken op het heetste moment van de dag? Ach ja, met genoeg water, mango’s en ons Filipijnse bloed moest het wel goed komen, dachten we. En dat kwam het ook. Het was een prachtige hike met WATER (voor de verandering!). We hebben zo’n 4 uur over de heen- en terugweg gedaan en met veel plezier. Bij de 7 Falls hebben we lekker gerelaxt en mensen geobserveerd die halfnaakt met de waterval op de foto wilde (oh, oh, oh). Als je een beetje kan rekenen: we vertrokken om 3 uur vanaf het startpunt van de trail en hebben er 4 uur over gedaan.. dus om 19.00 kwamen we terug. Dan is het hier in Tucson ook al pikkedonker! Yvonne dacht wel even een ‘short-cut’ te nemen, maar toen raakten we helemaal off-trail. We kwamen op een heel raar bedrijfsterrein, afgelegen van de bewoonde wereld en geen bereik. Gillend en giechelend (we pisten in onze broeken) zijn we naar een huis gerend met licht (althans, we dachten dat het een huis was), maar er was niemand te vinden. Uiteindelijk hoorden we een paar stemmen en zagen we een zaklamp. We zijn naar die mensen toegelopen en vroegen waar ze heengingen. Gelukkig, net als wij, terug naar het bezoekerscentrum. We waren gered! Dit deed me denken aan mijn avontuur met Bram in de Filippijnen → in het pikkedonker op de motor vanaf Puerto Princessa terug naar Sabang… brrrrr!
Vandaag is het Tweede Paasdag, al doen ze hier niet aan in Amerika. Dus ik heb gewoon weer in Biosphere gewerkt, voorbereiden op het volgende experiment! Dat was hem weer voor deze keer! Tot mijn volgende avontuur!
Dikke knuffel,
Yvonne
P.S. Ik wil iedereen heel erg bedanken die mij een kaartje heeft gestuurd vanuit NL! Dat maakt me iedere keer super blij!!! Heel erg bedankt!!!
-
02 April 2013 - 08:45
Agnes:
he nichie heerlijk weer wat te lezen van je.
klinkt echt als yvon avontuur chaoot en druk.
nou geniet ervan hier is het nog steeds onder nul brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr -
02 April 2013 - 09:47
Papa:
Lekker bezig zou ik zo zeggen ga zo door zie je snel wil ik ook wel wat beleven. -
02 April 2013 - 12:00
Ans En Klaas:
Nou weer een schitterend verhaal en geweldige foto,s en wat hebben jullie weer een hoop beleefd Nou maar goed dat jullie weer mensen tegen kwamen in donkers Wat het l;ijkt me toch niet leuk in pik donker je weg te vinden Nou zo te zien ben je weer helemaal in je sas met je werk en alles dus helemaal top kus kus kus WE LOVE YOU KNUFFEL KNUFFEL KNUFFEL
-
02 April 2013 - 12:03
Ans :
ik wil helemaal even niet weten hoe jij bij die wedstrijd heb gezeten En helemaal niet wat voor geluid je geproduceert hebt Ik kan me er wel een kleine voorstelling bij maken En de gene die naast ju stonden zijn nu volgens mij stok doof
-
02 April 2013 - 17:25
Lieke:
Yvonny! Mount Lemmon foto's zien er erg gaaf uit :). Ooh en wat een geluk dat jij met Gupta mag werken. Heb inmiddels ik weet niet hoeveel artikelen van die man gelezen (en van Sorooshian, een collega van m). Hou me op de hoogte van de ontwikkelingen op het gebied van error-analyse, vind ik oprecht interessant ;). Veel plezier nog!! xxxxx -
02 April 2013 - 17:36
Mama:
ik heb je verhaaltje gelezen ! hartstikke leuk ! mooie foto's vooral de zonsondergand en jeeeeyyyy ! een foto van Manila Mango's ! Lekkerrrr ! Liefs, mama
-
02 April 2013 - 19:21
Kees Van Der Pol:
Hoi Yvonne,
Wat leuk om je verslag te lezen.
Voor de Nepalese professor heb ik nog een anekdote.
Wist je het password op mijn werk Gupta is?? Dat komt zo: Toen ze er mee begonnen kregen we allemaal een brief over de invoering van een password. "Je password is geheiom, vertel het aan niemand!" stond er bij. Later had ik een p[robleem, komt er een knakker van de ICT-helpdesk "Wat is je password?" "Dat is geheim" Een tijdje hebben we zo heen en weer gezeverd tot hij door had dat het ook daatwerkelijk "geheim" was.
Later kregen we een brief dat voor de hand liggende passworden niet meer gebruikt mogen worden.
Dan maar "secret" geprobeerd, maar dat mocht ook niet. Een hele waslijst van allemaal andere makkelijke passworden ook niet, dus volgens mij zijn er nog maar tien over....
Gelukkig had ik een Nepalees woordenboek. Wat zou geheim in het Nepalees zijn? Sindsdien is "Gupta" mijn password. Inmiddels ben ik bij Gupta036....echt heel geheim.
P.S: Als je op Googlevertalen geheim in toetst voor Nederlands - Nepalees krijg je Gupta niet, zo geheim is het nou!
-
03 April 2013 - 13:42
Nathalie:
Nou jij verveelt je in ieder geval niet.
Sport in Amerika leeft echt, lijkt mij super leuk om in zo'n café te zitten.
Super mooie omgeving trouwens, en zo'n wandeling lijkt me ook best goed
voor het vet verbranden.
Het wordt hier in NL ietsjes warmer langzamerhand, maar een zwembadje (of bubbelbad)
zit er helaas nog niet in.
Hier niet echt veel nieuws :( Werken en in het weekend alle remmen los!
Blijf genieten!
xxx
Nathalie -
03 April 2013 - 23:12
Nauta:
Yvonne! Wat een mooie foto's zeg! Echt gave omgeving :) Geniet ervan daar! Wil je mijn error-analysis ook doen? Just kidding, ghehe :P
xx -
08 April 2013 - 16:13
Jessica:
Ziet er weer allemaal goed uit! :) Zo leuk dat jel zo'n leuke grote groep om je heen hebt verzameld! Ik spreek je snel! Liefs -
17 April 2013 - 09:20
Marlies:
He Yvon, ik ben een beetje laat met lezen zie ik. Wat super dat je nog steeds geniet! Ook een beetje van de natuur zien kan geen kwaad haha.. hilarisch verhaal. Hier alles prima! 3 nieuwe saxleerlingen zijn gestart en later deze maand nog 2 cornetleerlingen. Vrijdag film avond! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
