Mount Mayon en Opa!
Door: yvonnesmit
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
24 December 2011 | Filipijnen, Manilla
Het voelt al bijna niet meer alsof we op vakantie zijn maar alsof we hier wonen! Het is echt een heel fijn land en ik zou hier zo nog een jaar kunnen blijven. We zitten nu op de helft van onze vakantie in de Filippijnen, maar we hebben nog genoeg op ons programma.
Afgelopen week zijn we na onze terugkomst van Palawan met de bus naar Legaspi gereden. Dat ligt in het zuidoosten van het hoofdeiland Luzon. Het was een rit van 10 uur met de bus, pfff! Best lang, maar gelukkig reden we door de nacht heen en hadden we een luxe bus met heel veel beenruimte en je stoel kon zowat horizontaal plat liggen. Helaas zorgde de airco ervoor dat de busrit niet 100 % aangenaam was. Maargoed, we kwamen de volgende ochtend volgens de planning aan en toen we bijna bij Legaspi waren deed ik snel m'n contactlenzen in om te kijken of ik de vulkaan ergens kon zien. Maar helaas, het was niet zoals ik had gehoopt. Er hing echt een gigantische bewolking en het enige wat we konden zien was een deel van de voet van de vulkaan. En op sommige momenten was ie gewoon helemaal verdwenen, Hans Klok is er niks bij met z'n goocheltrucs. Wat was dat balen zeg!
Nu maar hopen dat het weer in de loop van de dag beter zou worden. Bram en ik hadden ingecheckt bij de Legaspi Tourist Inn en gingen nog even een dutje doen. Vervolgens zijn we 1 verdieping naar beneden gegaan om daar bij Bicol Adventures (Bicol is de provincie waar we nu waren) een tour te boeken om Mount Mayon te beklimmen. Het was zo geregeld en voor morgenochtend om 07.00u hadden wij de tour geboekt! Nu maar eens Legaspi gaan verkennen.
Jak, het weer werd niet beter die dag en tijdens het verkennen begon het ook nog eens keihard te regenen. Dus zijn we maar naar een restaurantje gegaan om te gaan eten. We hebben heerlijke gerechten uit de streek geprobeerd. Het gerecht Bicol express was echt super lekker! Ze koken hier bijna alles in cocosmelk en gooien er hete pepers doorheen. Tot nu toe vind ik dit het lekkerste eten wat ik in de Filippijnen heb geproefd. Maar ik kan je vertellen: alles is hier lekker! Nog een reden waarom ik hier wel een jaar zou kunnen verblijven. Omdat het na onze lunch nog zo regende zijn we maar naar een groot winkelcentrum gegaan en hebben we wat kerstinkopen gedaan. Lekker veel schoolspullen gekocht voor mijn neefje en nichtje (Ryan en Adasha).
De volgende dag deed ik snel mijn gordijnen open, wat voor weer is het?! Aaaah, nee! Na al het geluk met het weer, zat het ons nu toch echt tegen, weer geen zon en de bewolking was nog even erg als gisteren. Snel even op internet gekeken wat het weer van morgen ons zou brengen. Dat zag er beter uit, minder bewolking en minder kans op regen. Dus we zijn snel naar Bicol Adventures gegaan en gevraagd of we de tour naar morgen konden verplaatsen. En ze zijn hier zo makkelijk he! Natuurlijk kon dat, geen probleem!
Dus vandaag hebben we aan sight seeing gedaan. Het regende niet dus dat was weer een meevaller en ondanks dat het hier bewolkt is blijft het evengoed nog rond de 30 graden. Het is allemaal niet zo erg als dat het klinkt! We zijn deze dag voor het eerst met een jeepney geweest. Ook zo lekker makkelijk. Je stapt gewoon in, geeft het geld door naar voren aan de chauffeur en je krijgt zo ook weer je wisselgeld terug. Als je eruit wilt, klop je op het dak en dan stopt ie. Op deze manier hebben we een prachtige kerk in Daraga bezocht, die volledig uit vulkanisch gesteente bestaat. Terwijl we een heuvel op liepen richting de kerk, zag ik vanuit mijn rechterooghoek al een enorm landschap verschijnen. En jahooor, daar was ie! Mount Mayon, volledig zichtbaar, wel een beetje donker aangezien het bewolkt was, maar er hingen in ieder geval geen wolken voor de vulkaan. Snel naar het dichtsbijzijnde punt gerend (alsof die vulkaan ineens weer zou verdwijnen) en meteen wat foto's geschoten natuurlijk! Het is echt een heel indrukwekkend beeld, zo'n gigantische vulkaan, helemaal symmetrisch, die ineens opdoemt uit een vlak landschap!
Ondertussen werd er een lijkwagen naar de kerk gereden met een hele stoet mensen er achter. Ze kleden zich in de Filippijnen allemaal in het wit als er iemand word begraven. Zwart vinden ze te somber. Ik moet zeggen dat ik dat ook wel wat vind! Zwart is zo... zwart! Maargoed, we konden dus niet de kerk in, maar we hebben wel heel voorzichting even naar binnen gegluurd.
Vervolgens zijn we naar de Cagsawa Ruines gereden. Hier zijn bij de 1 na laatste uitbarsting van de vulkaan (rond 1800) heel veel mensen levend begraven onder de hete lavastromen en lahars van de vulkaan. Maar op deze plek zie je vandaag de dag allemaal toeristen met vrolijke peace gebaren op de foto gaan. Beetje vreemd. Ze hebben er ook een kruis neergezet (zonder een Jezus eraan). Misschien heb je al enig idee hoe de toeristen gebruik maken van zo'n "leeg kruis"...
Bram en ik hebben relaxed een tijdje van het uitzicht genoten. Ondertussen kwamen er een paar blauwe plekken in de lucht te voorschijn. Ik probeerde als een soort Bruce Almighty (zie de film) de blauwe lucht nog meer te voorschijn te toveren, maar voor vandaag was dat nog even te veel gevraagd.
Echter, de volgende dag was er geen wolkje aan de hemel te verkennen. De zon scheen volop en wij zouden de vulkaan beklimmen! Woehoe! Eindelijk stond het geluk weer aan onze kant! We werden opgepikt door een busje en naar de voet van de vulkaan gebracht. Samen met onze gids Herbert hebben we een enorm zware tocht gemaakt, maar het was geweldig!!! Om de vulkaan van zo dichtbij te zien was super gaaf! Hij is echt nog hartstikke actief je ziet de rook uit de krater komen! Dus het was ook nog best spannend. De gids zei: remember your ABC: Always Be Careful... Ik dacht bij mezelf: uuuuh, WE ZIJN EEN ACTIEVE VULKAAN AAN HET BEKLIMMEN! Dan kan ik nu beter weer terug gaan!
Het duurde 4 uur voordat we over de helft waren (ongeveer 1700 meter). Hoger konden we ook niet, want de weg werd toch even iets te gevaarlijk. We zijn geen ervaren klimmers en als het nou een goed bewandelbare weg was, maar dat was het niet. We moesten nadat we kamp 1 hadden bereikt al heel veel van onze klim-skills gebruiken. En ik kan je vertellen, met bergschoenen aan is klimmen verschrikkelijk. Die zware dingen zijn veels te groot! Ik ben ook al een paar keer onderuit gegaan want op natte, enorme basalt stenen hadden die schoenen geen goed grip, dus ik gleed mooi een meter naar beneden. Au! Tijdens de tocht hebben we 8 flesjes water opgedronken, zo warm was het. We waren lichtelijk verbrand en onze benen waren hartstikke rood! Weliswaar niet van de zon maar van alle bosjes, struiken en hooggras wat continu langs onze benen ging. JEUK! Het zag er niet uit, alsof we een of andere huidziekte hadden. Maar gelukkig was het de volgende dag weg. En heb ik nu nog een paar mooie schrammen als herinnering aan deze zware tocht (de Puys de Dome in Frankrijk is er niks bij). Dit klinkt allemaal misschien een beetje negatief, maar zo moet je het niet lezen. Het was 1 van de beste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt. Juist omdat we al die dingen hebben overwonnen! Ik was kapot maar voldaan! Het uitzicht wat we hadden was prachtig, en juist die spanning maakte het allemaal nog toffer! De naam Mayon komt van het Filipijnes woord Magayon, en dat betekent: Mooi! En echtwaar, het is een plaatje!
's Avonds was het weer tijd om terug te gaan naar Manila, om vervolgens de volgende dag met Jun, Reggie en Atasha naar opa te gaan... SPANNEND! Ik was best wel zenuwachtig. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, maar toen we aankwamen was het allemaal goed! Ik moet eerlijk zeggen dat de watervallen over mijn wangen vloeiden toen ik opa omhelsde, maar het was zo mooi! Opa zag er echt heel goed uit! En hij is al 87! Hij was heel blij om ons te zien, en kon dat niet genoeg benadrukken. Hij zei: nu kan ik vredig sterven. Ik zei dat ie dat beter nog maar even niet kon doen, want Mark wil ook nog langskomen, hihi! Maar toen zei opa: jaaa, maar ik word ook 100 jaar!
Opa kan echt heel goed Engels praten. Ik vroeg aan hem hoe dat kon, maar dat wist hij zelf ook niet zo goed, hihi! Af en toe kon ik hem niet zo goed verstaan omdat hij geen tanden meer heeft. Hij heeft wel een kunstgebit, maar die zit niet lekker en dan proeft hij zijn eten niet goed. En wat betreft die tanden die hij mist: "die moeten nog groeien" zei hij! Het is zo'n grappige man. Ik kan hem helemaal niet zo herinneren. Maar ik was toen natuurlijk ook veel kleiner en niet zo erg met opa in de weer zoals nu. Toen Bram en ik hem vertelden dat we nog niet samenwonen moest hij heel hard lachen en zei hij: Oooh, that's good than you are not producing!!! Haha, hij zei dat we maar niet zoveel kinderen moesten krijgen als dat hij heeft, dat is niet zo goed voor de financien, haha!
Bram en ik hadden iedereen op een diner getrakteerd. 's Avonds hebben we gezellig met z'n allen gegeten en natuurlijk kerstcadeautjes gegeven! Mijn oom Balben, zijn vrouw Lina en hun kinderen Ryan en Adasha (let op: Atasha is mijn andere nichtje. Ik heb dus een nichtje genaamd Atasha en Adasha. Lastig!) zagen er erg goed uit. Net als de zus van mijn moeder: Stella. Iedereen was vrolijk en gezellig! Het was een heel mooie avond. Rond 23.00u moesten we weer terug naar Manila. Maar a.s. maandag gaan Bram en ik weer terug naar Mangatarem (woonplaats van opa) en blijven we een paar dagen bij een kennis logeren.
In de Filippijnen doen ze niet aan 2de kerstdag maar kerstnacht is hier een BIG THING! Vanavond gaan we met z'n allen naar de kerk naar een speciale kerst mis. Dit duurt tot een uur of 11, vervolgens gaan we met z'n allen dineren en cadeautjes uitpakken! Dit doen we samen met Jun, Reggie, Atasha en de ouders van Reggie! IK HEB ER ZIN IN!!
Als laatste wil ik iedereen HEEL FIJNE KERSTDAGEN WENSEN!!! EN ALVAST EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!
Veel liefs,
Yvonne
Afgelopen week zijn we na onze terugkomst van Palawan met de bus naar Legaspi gereden. Dat ligt in het zuidoosten van het hoofdeiland Luzon. Het was een rit van 10 uur met de bus, pfff! Best lang, maar gelukkig reden we door de nacht heen en hadden we een luxe bus met heel veel beenruimte en je stoel kon zowat horizontaal plat liggen. Helaas zorgde de airco ervoor dat de busrit niet 100 % aangenaam was. Maargoed, we kwamen de volgende ochtend volgens de planning aan en toen we bijna bij Legaspi waren deed ik snel m'n contactlenzen in om te kijken of ik de vulkaan ergens kon zien. Maar helaas, het was niet zoals ik had gehoopt. Er hing echt een gigantische bewolking en het enige wat we konden zien was een deel van de voet van de vulkaan. En op sommige momenten was ie gewoon helemaal verdwenen, Hans Klok is er niks bij met z'n goocheltrucs. Wat was dat balen zeg!
Nu maar hopen dat het weer in de loop van de dag beter zou worden. Bram en ik hadden ingecheckt bij de Legaspi Tourist Inn en gingen nog even een dutje doen. Vervolgens zijn we 1 verdieping naar beneden gegaan om daar bij Bicol Adventures (Bicol is de provincie waar we nu waren) een tour te boeken om Mount Mayon te beklimmen. Het was zo geregeld en voor morgenochtend om 07.00u hadden wij de tour geboekt! Nu maar eens Legaspi gaan verkennen.
Jak, het weer werd niet beter die dag en tijdens het verkennen begon het ook nog eens keihard te regenen. Dus zijn we maar naar een restaurantje gegaan om te gaan eten. We hebben heerlijke gerechten uit de streek geprobeerd. Het gerecht Bicol express was echt super lekker! Ze koken hier bijna alles in cocosmelk en gooien er hete pepers doorheen. Tot nu toe vind ik dit het lekkerste eten wat ik in de Filippijnen heb geproefd. Maar ik kan je vertellen: alles is hier lekker! Nog een reden waarom ik hier wel een jaar zou kunnen verblijven. Omdat het na onze lunch nog zo regende zijn we maar naar een groot winkelcentrum gegaan en hebben we wat kerstinkopen gedaan. Lekker veel schoolspullen gekocht voor mijn neefje en nichtje (Ryan en Adasha).
De volgende dag deed ik snel mijn gordijnen open, wat voor weer is het?! Aaaah, nee! Na al het geluk met het weer, zat het ons nu toch echt tegen, weer geen zon en de bewolking was nog even erg als gisteren. Snel even op internet gekeken wat het weer van morgen ons zou brengen. Dat zag er beter uit, minder bewolking en minder kans op regen. Dus we zijn snel naar Bicol Adventures gegaan en gevraagd of we de tour naar morgen konden verplaatsen. En ze zijn hier zo makkelijk he! Natuurlijk kon dat, geen probleem!
Dus vandaag hebben we aan sight seeing gedaan. Het regende niet dus dat was weer een meevaller en ondanks dat het hier bewolkt is blijft het evengoed nog rond de 30 graden. Het is allemaal niet zo erg als dat het klinkt! We zijn deze dag voor het eerst met een jeepney geweest. Ook zo lekker makkelijk. Je stapt gewoon in, geeft het geld door naar voren aan de chauffeur en je krijgt zo ook weer je wisselgeld terug. Als je eruit wilt, klop je op het dak en dan stopt ie. Op deze manier hebben we een prachtige kerk in Daraga bezocht, die volledig uit vulkanisch gesteente bestaat. Terwijl we een heuvel op liepen richting de kerk, zag ik vanuit mijn rechterooghoek al een enorm landschap verschijnen. En jahooor, daar was ie! Mount Mayon, volledig zichtbaar, wel een beetje donker aangezien het bewolkt was, maar er hingen in ieder geval geen wolken voor de vulkaan. Snel naar het dichtsbijzijnde punt gerend (alsof die vulkaan ineens weer zou verdwijnen) en meteen wat foto's geschoten natuurlijk! Het is echt een heel indrukwekkend beeld, zo'n gigantische vulkaan, helemaal symmetrisch, die ineens opdoemt uit een vlak landschap!
Ondertussen werd er een lijkwagen naar de kerk gereden met een hele stoet mensen er achter. Ze kleden zich in de Filippijnen allemaal in het wit als er iemand word begraven. Zwart vinden ze te somber. Ik moet zeggen dat ik dat ook wel wat vind! Zwart is zo... zwart! Maargoed, we konden dus niet de kerk in, maar we hebben wel heel voorzichting even naar binnen gegluurd.
Vervolgens zijn we naar de Cagsawa Ruines gereden. Hier zijn bij de 1 na laatste uitbarsting van de vulkaan (rond 1800) heel veel mensen levend begraven onder de hete lavastromen en lahars van de vulkaan. Maar op deze plek zie je vandaag de dag allemaal toeristen met vrolijke peace gebaren op de foto gaan. Beetje vreemd. Ze hebben er ook een kruis neergezet (zonder een Jezus eraan). Misschien heb je al enig idee hoe de toeristen gebruik maken van zo'n "leeg kruis"...
Bram en ik hebben relaxed een tijdje van het uitzicht genoten. Ondertussen kwamen er een paar blauwe plekken in de lucht te voorschijn. Ik probeerde als een soort Bruce Almighty (zie de film) de blauwe lucht nog meer te voorschijn te toveren, maar voor vandaag was dat nog even te veel gevraagd.
Echter, de volgende dag was er geen wolkje aan de hemel te verkennen. De zon scheen volop en wij zouden de vulkaan beklimmen! Woehoe! Eindelijk stond het geluk weer aan onze kant! We werden opgepikt door een busje en naar de voet van de vulkaan gebracht. Samen met onze gids Herbert hebben we een enorm zware tocht gemaakt, maar het was geweldig!!! Om de vulkaan van zo dichtbij te zien was super gaaf! Hij is echt nog hartstikke actief je ziet de rook uit de krater komen! Dus het was ook nog best spannend. De gids zei: remember your ABC: Always Be Careful... Ik dacht bij mezelf: uuuuh, WE ZIJN EEN ACTIEVE VULKAAN AAN HET BEKLIMMEN! Dan kan ik nu beter weer terug gaan!
Het duurde 4 uur voordat we over de helft waren (ongeveer 1700 meter). Hoger konden we ook niet, want de weg werd toch even iets te gevaarlijk. We zijn geen ervaren klimmers en als het nou een goed bewandelbare weg was, maar dat was het niet. We moesten nadat we kamp 1 hadden bereikt al heel veel van onze klim-skills gebruiken. En ik kan je vertellen, met bergschoenen aan is klimmen verschrikkelijk. Die zware dingen zijn veels te groot! Ik ben ook al een paar keer onderuit gegaan want op natte, enorme basalt stenen hadden die schoenen geen goed grip, dus ik gleed mooi een meter naar beneden. Au! Tijdens de tocht hebben we 8 flesjes water opgedronken, zo warm was het. We waren lichtelijk verbrand en onze benen waren hartstikke rood! Weliswaar niet van de zon maar van alle bosjes, struiken en hooggras wat continu langs onze benen ging. JEUK! Het zag er niet uit, alsof we een of andere huidziekte hadden. Maar gelukkig was het de volgende dag weg. En heb ik nu nog een paar mooie schrammen als herinnering aan deze zware tocht (de Puys de Dome in Frankrijk is er niks bij). Dit klinkt allemaal misschien een beetje negatief, maar zo moet je het niet lezen. Het was 1 van de beste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt. Juist omdat we al die dingen hebben overwonnen! Ik was kapot maar voldaan! Het uitzicht wat we hadden was prachtig, en juist die spanning maakte het allemaal nog toffer! De naam Mayon komt van het Filipijnes woord Magayon, en dat betekent: Mooi! En echtwaar, het is een plaatje!
's Avonds was het weer tijd om terug te gaan naar Manila, om vervolgens de volgende dag met Jun, Reggie en Atasha naar opa te gaan... SPANNEND! Ik was best wel zenuwachtig. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, maar toen we aankwamen was het allemaal goed! Ik moet eerlijk zeggen dat de watervallen over mijn wangen vloeiden toen ik opa omhelsde, maar het was zo mooi! Opa zag er echt heel goed uit! En hij is al 87! Hij was heel blij om ons te zien, en kon dat niet genoeg benadrukken. Hij zei: nu kan ik vredig sterven. Ik zei dat ie dat beter nog maar even niet kon doen, want Mark wil ook nog langskomen, hihi! Maar toen zei opa: jaaa, maar ik word ook 100 jaar!
Opa kan echt heel goed Engels praten. Ik vroeg aan hem hoe dat kon, maar dat wist hij zelf ook niet zo goed, hihi! Af en toe kon ik hem niet zo goed verstaan omdat hij geen tanden meer heeft. Hij heeft wel een kunstgebit, maar die zit niet lekker en dan proeft hij zijn eten niet goed. En wat betreft die tanden die hij mist: "die moeten nog groeien" zei hij! Het is zo'n grappige man. Ik kan hem helemaal niet zo herinneren. Maar ik was toen natuurlijk ook veel kleiner en niet zo erg met opa in de weer zoals nu. Toen Bram en ik hem vertelden dat we nog niet samenwonen moest hij heel hard lachen en zei hij: Oooh, that's good than you are not producing!!! Haha, hij zei dat we maar niet zoveel kinderen moesten krijgen als dat hij heeft, dat is niet zo goed voor de financien, haha!
Bram en ik hadden iedereen op een diner getrakteerd. 's Avonds hebben we gezellig met z'n allen gegeten en natuurlijk kerstcadeautjes gegeven! Mijn oom Balben, zijn vrouw Lina en hun kinderen Ryan en Adasha (let op: Atasha is mijn andere nichtje. Ik heb dus een nichtje genaamd Atasha en Adasha. Lastig!) zagen er erg goed uit. Net als de zus van mijn moeder: Stella. Iedereen was vrolijk en gezellig! Het was een heel mooie avond. Rond 23.00u moesten we weer terug naar Manila. Maar a.s. maandag gaan Bram en ik weer terug naar Mangatarem (woonplaats van opa) en blijven we een paar dagen bij een kennis logeren.
In de Filippijnen doen ze niet aan 2de kerstdag maar kerstnacht is hier een BIG THING! Vanavond gaan we met z'n allen naar de kerk naar een speciale kerst mis. Dit duurt tot een uur of 11, vervolgens gaan we met z'n allen dineren en cadeautjes uitpakken! Dit doen we samen met Jun, Reggie, Atasha en de ouders van Reggie! IK HEB ER ZIN IN!!
Als laatste wil ik iedereen HEEL FIJNE KERSTDAGEN WENSEN!!! EN ALVAST EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!
Veel liefs,
Yvonne
-
24 December 2011 - 10:45
Ans:
ik zou net een sms schrijven zie ik dat je weer een heel stuk geschreven heb op dzeze site oooooooh wat ben ik daar blij mee Wat geweldig dat je je opa hebt ontmoet en ik snap best dat er een overvloed aan tranen gevallen zijn Dit is toch geweldig na al die tijd dat je hem niet gezien hebt En wat een mooie foto,s van die vulkaan als lukt jullie uiteindelijk toch en wat een trip als ik zo bekijk Zal niet makkelijk geweest zijn om naar boven te gaan En wat is Bram groot he het lijkt wel een reus tussen al die philipijnen Als hij op zijn knieen zit is hij net zo groot als opa hahahahah Ik vind het zo geweldig dat jullie het zo naar jullie zin hebben Legt er nou sneeuw op die vulkaan of is dat bassalt Wij wensen jullie vanavond een heel mooie avond in de kerk zou dat daar ook wel eens willen meemaken En vooral een heel fijne warme en mooie kerst En een heel gezond en geweldig nieuw jaar Wat ben ik nieuwgierig naar al die foto,s als jullie weer terug komen Zal jullie missen deze dagen maar maakt niet uit Als jullie maar heel gelukkig zijn en dan zijn jullie want jullie stralen helemaal dikke ks Ans en Klaas -
24 December 2011 - 11:18
Ans:
Is opa nu met jullie mee naar Manilla dat vraag ik me wel even af Nou heb nog even de foto,s bekeken wat een schitterende foto,s En toch lijkt die vulkaan heel erg op de Teide op tenneriffe maar ik denk dat hij veel hoger is weet ik niet zeker Maar je ziet maar jullie moeten af en toe wat geduld hebben Maar jullie krijgen uiteindelijk toch alles te zien wat op jullie verlanglijstje staat Nou wij gaan morgen bij jou paps en mams eten en zorgen er voor dat het heeeeeeel gezellig word Ga nu een appeltaart bakken voor het spul kus kus kus ook aan Bram ansie
-
24 December 2011 - 12:21
Nathalie:
WHUAHAHAHAHAHAHAHA die gids is dus op zijn slippers de vulkaan op gegaan...zie ik dat nou goed op de foto's? :P
Super leuk om je bij je opa te zien
Fijne kerst (hier op de Ravelstraat 24 is kerst klussen) en nog heeel veeel plezier :)
XxX -
24 December 2011 - 12:47
Papa Mama:
Al geantwoord per E mail de fotos van Mount mayon zien er goed uit als het uitzicht bij Banaue ook zo mooi is zou dat helemaal top zijn
lekker mannetje he die opa van jou -
24 December 2011 - 15:22
Jessica:
Wow!! Mooie foto's! Vooral die ene waar jullie met zn tweeen voor de vulkaan zitten :D Knap dat jullie hem zo ver beklommen hebben!
Jullie ook fijne kerst!!
Kus! -
24 December 2011 - 15:22
Jessica:
Wow!! Mooie foto's! Vooral die ene waar jullie met zn tweeen voor de vulkaan zitten :D Knap dat jullie hem zo ver beklommen hebben!
Jullie ook fijne kerst!!
Kus! -
24 December 2011 - 17:24
Ans:
En nog even wees maar blij dat je daar zit met dat mooie weer Want hier geen sneeuw En het zit er ook niet in dat er een vlok gaat vallen Veel te hoge temperatuur Dus met het weer missen jullie niks hahahaha
-
25 December 2011 - 14:05
Els En Jan Bij Oma:
Net jullie verslag gelezen met ze'n drieen. We hebben genoten, go Yvonne wat schrijf je mooi en beeldend, alsof we er bij zijn. Prachtige foto's. Leuk om je familie zo te zien, wat een leuke mensen. -
25 December 2011 - 15:08
Esther Slinger:
Wat een avonturen allemaal, leuk hoor! Jullie ook hele fijne kerstdagen daar en een heel mooi, liefdevol en gezond 2012!
Groetjes, Esther -
27 December 2011 - 00:54
Nicky:
He Yvon, volgens mij heb je het goed naar je zin, je schrijft echt super enthousiast. Toffe opa ook, fijne tijd nog en een knallend oud en nieuw gewenst! -
27 December 2011 - 11:46
Agnes:
Het is volgens mij de reis van jullie leven tot nu toe.
het enthousiasme spat van mijn pc scherm top.
heerlijk om alle leuke en mooie verhalen te lezen.
geniet en blijf ons vertellen hoe jullie het ervaren knuffel en kus -
27 December 2011 - 15:40
Jolien:
Ben meteen de slippers gaan opzoeken. OMG. Zo raar om jullie in de felle zon te zien.
xx -
28 December 2011 - 20:21
Jan En Els Van Put:
wat een gewldige ries hebben jullie gemaakt.wij hebben heel veel gelezen en vinden het heel bijzonder wat jullie allemaal hebben gezien,hier kun je wel
degelijk op terug kijken en wat een mooie foto"s hebben jullie van deze mooie vakantie.
succes nog en groeten van ons. -
03 Januari 2012 - 08:54
Lieke:
Yvonny, wat gaaf, zo'n weerzien met je Opa :) aah wat gaat de tijd hard he!
tot in april xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
